Betre enn alle andre

Eg trur eg er betre enn alle andre av di eg ikkje spiser daude dyr eller betaler for at andre skal påføre dei lidelse. Andre menneske, som støttar lidelsene deira, ser eg ned på. Eg er overlegen og ein besservissar.

Andre ting eg ikkje gjer, er å gå ut i gata, finne ei kattunge og flå han. Det finst det derimot andre som gjer, og ved å ikkje vere som dei, trur eg at eg er betre enn alle andre. Eg er overlegen og ein besservissar, som ikkje flår kattunger. Eg er slem som ikkje respekterer andre vel å flå kattunger. Det er jo det dei liker å gjere, og berre av di eg har valt å la vere, gjer ikkje det meg til ein betre person.

Eg bruker ikkje å banke opp medelevane mine, snakka stygt om dei til andre elevar eller spre rykte om dei. Eg er ikkje ein mobbar. Det finst derimot andre som liker å mobbe, og dette må eg respektere. Viss ikkje er eg ein besservissar som trur eg er betre enn alle andre.

Aldri har eg meldt meg inn i ein gjeng og rana ein bank. Det finst det derimot andre menneske som liker, og sjølv om politiet ikkje liker å rane bank, må dei respektere at andre har den interessa. Politiet er arrogante og sjølvgode som prøver å nekte nokon interessene sine.

Har aldri drepe nokon. Må respektere drap. Drap = interesse. Respektere forskjellege interesser. Eg overlegen som ikkje drep. Slem.

Det snillaste er å gjere alle vonde ting ein kan kome på, og å omtala dei som vonde er òg vondt, for alt er berre interessar. Aldri unngå å skade andre. Å skade er å vere audmjuk og å ikkje tru ein er betre enn andre. Hatar folk som ikkje mobbar når dei står der og ser på mobbing. Trur dei er so snille og greier.

Ver ond.
Ikkje ver god.
Mohahahahahaha.

Frå spøk til alvor, eg deltek stadig i vonde ting eg òg. Desse vonde tinga er ikkje gode ting, sjølv om det er eg som gjer dei. Eg er klår over at det er vonde ting, og at eg heller burde gjere noko betre. Eg meiner til og med at andre menneske, som vel det gode og ikkje det vonde i dei same situasjonane, er betre enn meg på dei områda. Dette gjer ikkje dei til overlegne personar, men personar som på eit bestemt område av livet sitt gjer mindre skade enn det eg gjer. I mine auge er mindre skade alltid ein bra ting.

I det siste har eg mellom anna vore med å støtte slavearbeid og masseproduksjon og motepress og klimautslepp, og eg liker det ikkje. Og eg har ikkje tenkt til å forsvare det, for uansett kva for argument eg har, vil dei vere dårlege. Dei som berre kjøper kleda sine på bruktbutikkar, slik som eg gjorde før eg starta på skulen, tek betre val enn kva eg gjer når det kjem til klede, av di dei gjer mindre skade enn kva eg gjer. På andre område er det motsett, og å erkjenne det er å vere realistisk (dersom ein ser på «skade» som negativt), ikkje overlegen. Eg måler folk etter kva dei gjer for verda, ikkje etter kor vidt dei er meg eller ikkje.

Å verkeleg vere audmjuk, skulle vere å setje so mykje pris på Jorda me lev på at ein ikkje vil skade nokon eller noko på ho med mindre ein er heilt nøydd. («Bacon er digg nam nam» er ikkje å vere nøydd, og heller ikkje «pels er pent» eller «må fylgja moten og kjøpe klede lagd i Bangladesh [slik som eg gjer])

Viss du er audmjuk, tykkjer du ikkje at ditt eige overfladiske velbehag er viktigaste enn dei større tinga, som ordentleg, ekte lidelse, kamp om liv og daud og rett til fridom. Du tykkjer ikkje din eigen fridom til å øydeleggje andre sitt liv er viktigare enn andre sin rett til å leve det einaste livet dei med sikkerheit har. Difor er ikkje valet om ikkje å skade det same som å ikkje vere audmjuk, slik som nokon tror. Viss du sit med to alternativ framfor deg, der det eine er til skade for andre og det andre alternativet ikkje, er det ikkje då meir audmjukt å velje det som ikkje er til skade, heller enn det som er til skade? Kanskje eg tek heilt feil, kanskje skading og dreping og øydeleggjing er det beste og mest audmjuke du kan gjere.  I so fall har me jo alle gjort ein god jobb og bør vere nøgd med oss sjølv, uavhengig av om me på eit eller to områder er arrogante besservissarar eller ikkje.

Reklame

Søppel ute, søppel inne

God ettermiddag! Eg håper du har hatt ein fin dag, for det har nemleg ikkje eg. Eg har gått rundt å plukka søppel. Ganske keisam og monoton aktivitet, og eg hadde på meg plasthansker. Det er ikkje noko kjekt å ha på seg. 

Noko som fekk meg til å tenkje litt då eg plukka søppel, var at nesten alt søppelet var kasta av menneske som
a) røyker
b) snuser
c) drikker væske på boks med jævleg mykje sukker (rusbrus/cola/osv)
d) liker godteri i plastposer (til dømes gummibjørnar)

Det låg overalt. Ja. Absolutt alt søppelet, viss du ser vekkifrå plast som hadde ramla av høgballar eller skrap frå øydelagte bilar, var ting som sannsynlegvis har vorte kasta ut av bilvindauget til menneske som driv med ein av dei fire tinga over. Kort sagt, menneske som forsøplar sin eigen kropp. 

Berre for å sleppe dumme diskusjonar i kommentarfeltet, er eg sjølvsagt klår over at ikkje absolutt alle som røyker kastar søppel i naturen, og at det sikkert finst folk som røyker men som er veldig sunne elles. Det finst heilt sikkert menneske som til dømes ved eit uhell mista noko plast ut or vindauget av di dei måtte ha vindauget ope so ikkje litle Magnus i baksetet skulle verta bilsjuk, og so kom det litt vind, og det finst heilt sikkert òg menneske, ein sjeldan gong, som kastar andre ting i naturen, som til dømes tyggispapir medan dei var ute på joggetur, før dei skulle heim for å drikka ein sunn smudi. Det er uansett ikkje poenget. Poenget er heilheita.

Det var ikkje eit so veldig stort område eg plukka søppel på. Det var berre rett utafor garden, langs vegen. Likevel fekk eg fylt ein ganske stor søppelsekk med røykepakker, energidrikkboksar, cocacolaboksar, snusboksar og godteriposer. Dei låg overalt. Og det gjev meining. Eg ser for meg kategori

a) menneske som ikkje bryr seg om nokon ting, korkje det eine eller det andre. Dei stemmer ikkje ved valet, dei besøkjer ikkje far sin på sjukehuset sjølv om han er innlagt i over ein månad, dei tørkar ikkje vekk bremsespor i doen, dei bruker same T-skjorte i ei veke, dei bryr seg ikkje om kva kroppen deira får av næring og dei bryr seg sjølvsagt heller ikkje om graset ved motorvegen eller gras generelt (kanskje, kanskje med mindre dei kan røyka det)

b) personar som forsovidt bryr seg om alt mogleg rart, men som er lei av klimaekstremistane som snakkar om miljø dag og ut og dag inn, og kastar skrot ut or vindauget for å vere politisk ukorrekte, samstundes som dei er veldig for billig røyk for individes fridoms skuld og difor røyker som eit politisk verkemiddel

c) personar som vil vere populære på skulen/i sitt lokale rånemiljø. Dei røyker og snuser og drikker ekle energidrikkar og cola for å vere kul når dei sit i bilen, og for å vere endå kulare kastar dei skrotet sitt ut or vindauget. Det er ikkje ein gong sikkert at dei gjer slikt når dei er åleine. Kanskje dei plukkar søppel når ingen ser på? Kva veit vel eg.

d) Menneske som slit med å tenkje konsikvensar. Det er ikkje det at dei ikkje direkte bryr seg, det er berre det at dei aldri tenkjer. Dei er kanskje impulsive ålreite og kreative typar, i beste fall, men dei forstår ikkje at når dei gjer ein ting, fører det til noko anna. Dei tenkjer ikkje over kva som skjer med gummibjørnane når dei kjem inn i systemet, og dei tenkjer ikkje på at når dei kastar plast ut or vindauget so landar det ein plass. For dei er ting ute av syne, ute av sinnet.

No skal eg fortelje deg litt om kva eg ikkje fann langs motorvegen:

– Gulrotpakke
– Smudiflaske
– Raudbetjuiceetikett (eller andre sunne drikker)
– Bananskal (sjølv om eg ikkje ser noko gale i å kaste mat i naturen, enno det ser ganske stygt ut)
– Nikotintyggisembalasje 

Moral for i dag:

Det kan vere vanskeleg å bry seg om eller hugse på at ting landar ein plass. Det er greitt for meg at du ikkje bryr deg om kroppen din, for den er berre din og du må sjølvsagt få gjere kva du vil med han so lengje det ikkje skadar andre (her kan me godt starte ein diskusjon om kven ein ikkje bør skade), men plenen er alle sin. Viss du har lyst til å forsøpla med plast, kan du til dømes ete plassen. Den gjer meir skade i kroppen din i naturen, men til gjengjeld betyr skada mindre på lang sikt.

Eit innlegg om søppel

No har eg tenkt meg om i cirka ein halvtime, medan eg opplevde intens skrivarkløe. Så var det plutseleg eit menneske som sa:
«Hei, Daniel!

Du

Dumpstrer du?»

Eg bestemte meg for å skriva om søppel, om dynga, om kasting, og om jakt. Sjølv om eg er vegetarianar, betyr ikkje det at eg ikkje går på jakt. Det finst nemleg ei form for jakt som er mykje meir konstruktiv enn å fjerna dyr frå skogen. Det er nemleg mange dyr som allereie er fjerna frå eksistensen, men som er flytta til ein kontainer, der dei ligg og vert møre heilt til dei råtnar. Så lengje folk har lyst på den slags, burde dei absolutt jakta på denne måten. Det er riktig nok ikkje dette eg går på jakt etter, sjølv om eg ville ha gjort det om eg hadde fleire kjøtt-vener. Det kastast nemleg mange andre ting óg.

Fyrste gong eg vart introdusert for friganisme, var via Putsj. Då lærte eg mykje spanande. For det fyrste lærte eg at det var kontainarar bak butikkar. Det visste eg ikkje. For det andre lærte eg at butikkane kasta masse mat. Det hadde eg ikkje tenkt på før. Og så lærte eg at det går an å få tak i maten utan å jobba i butikk. Det var óg nytt.

I heile verda kastast to milliardar tonn mat kvart år – dette er halvparten av all mat. (Ifylgje rapporten «Global Food; Waste Not, Want Not» frå Institution of Mechanical Engineers) Dette er ikkje spesielt hyggjeleg å tenkja på. Det er med andre ord ikkje eit problem at mengda mat er for låg i verda. Mange som har jobba på butikk veit at sjølv om dei kunne ha teke mjølka med seg heim for å drikka ho, må dei hella ho ut i vasken i staden og kjøpa sin eigen mjølk. Sånn er reglane. Reglane er til for å tena pengar. Det er viktig med økonomisk vekst. Samfunnet er så basert på økonomisk vekst at alt anna er uviktig. Hurra for økonomien, og ned med båe planeten og alle dei stygge vesna som bur på han.

Eg klødde etter å hiva meg på denne spanande bølga med kontainardykkarar.

Om sumaren fekk eg besøk av ein ven, og me bestemte oss for å sjekka ut dette fenomenet. Difor sto me opp klokka halv fem neste morgon, så me kunne rekkja innom alle butikkane i nærområdet før dei opna. Me kasta oss på kvar vår sykkel. Den fyrste butikken me nådde fram til, hadde berre tomme kontainarar med ingenting i. Mykje kunne tyda på at maten vart kasta på innsida. Me fann allikevel gårsdagen avis, så han tok me med oss. Så sykla me heile den lange bakken opp til neste butikk. Her fann me mykje stas, hovudsakeleg i form av bananar og jordbær. Desse var det ikkje noko gale med, så me putta dei i korga. Då me gjekk ut av huset den morgonen hadde me aldri førestelt oss kor mykje me kom til å finna. Hadde me visst det, ville me ha teke med oss kvar vår sekk. Me trudde korga på sykkelen og den lille sekken ein av oss hadde på ryggen ville halda.

Her er fleire ting. Dette er frå ein einaste tur, i den lille byen Horten. Utanfor ein av butikkane sto alle brøa ute, noko som var ganske imponerande. Det såg faktisk ut som om det var meininga at me skulle ta dei. Det var mange måker som hadde finne dei óg, og desse forsynte seg ivrig. Eg elskar måker. I kontaineren bak denne butikken har eg i ettertid aldri finne noko som helst, men denne fyrste dagen, der universet kanskje håpte å gjeva meg meirsmak, fann me båe plastposar (som var heilt fine, men som kanskje hadde endra design eller eitt-eller-anna – eg har framleis desse plastposane i skuffa, så når eg pakkar ting inn i plast kan eg trøysta meg med at eg ikkje kjøpte plasten), smoothie, cider og 30 flaskar Corona. Heftig. Me fekk naturlegvis ikkje plass til alle flaskane i sekken, så me sykla opp og henta nye flaskar dei neste dagane.

Eg ville aldri ha kjøpt øl på eige initiativ. Eg fekk forøvrig smaken på det den sumaren.

Å besøkja søpla var spesielt spanande før eg vart vegetarianar. Er det noko ein ikkje treng å kjøpa i butikken, så er det kjøtt. Kjøttdeig, pølser, vingene til kjuklinger, indrefilé – og så vidare og så vidare. Å kjøpa kjøtt er idioti. Det er dyrt, det er ikkje mørt og dessutan støttar ein kjøttindisutrien (som er eit kapittel for seg sjølv). Viss kjøttet er dårleg så kan ein fint merka dette med menneskeaugene, menneskehenda og menneskenasen. Folk undervurderer sine eigne sansar. Dei trur dei må sjå på datostempelet. Og sjølvsagt er det ikkje sånn at datostempelet seier noko om den nøyaktige datoen der kjøttet plutseleg vert forderva. Å opna lokket på ei søppelkasse er deprimerande. Det kan vera gøy med kjensla av å lura systemet når ein ikkje bidrar til veksten deira, og når ein snikjer seg unna planen deira, og når ein kan eta noko som ikkje har ein ekkel bismak av overproduksjon og pengar. Alt kjøtet derimot, er eit ekkelt minne om kor mange dyr som vert drepne ikkje berre utan grunn (utan grunn nr 1: nam nam nam kjøtt), men i tillegg utan grunn. (utan grunn nr 2: går rett i søpla)

Denne morgonen kunne me forøvrig laga frukosten vår av 100% søppelmat. (Kaffien var eit uttak, men kaffi er ikkje mat) Smoothien, brødet, pålegget, juicen. Me orka ikkje ein gong å eta opp alt, men framfor å kasta maten i søpla, delte me med det biologiske mangfaldet som eksisterte på Møringa den dagen.

Ein flott sport. Stå opp tidleg, henta brød bak butikken, mata måker. Det finst mange festlege aktivitetar som folk flest ikkje veit om. Aktivitetar som, blant få, ikkje skader nokon. Den einaste eksisterande måten å få utlaup for båe jerrigheit og miljøentusiasme på ein gong. Eg berre seier det.