Myr

Når du legg deg i myra, syg ho tak og held deg. Det einaste du kan sjå gjennom dei spisse greinene er den eine skya som glir over nattsvart himmel og raude blink frå eit helikopter. Du høyrde suset som natta alltid lager inntil myra dekte øyro.
I heile dag har dei sagt at du ikkje skal gå ned i myra, at ikkje du skal leggja deg ned og forsvinna i ho på den måten. Dei har sagt at ikkje du skal gå gjennom skogen og inn bak bergknausen der myra ligg, for då kan du søkka ned i ho. Viss ikkje dei hadde snakka sånn om myra i heile dag ville du ikkje ein gong visst at ho eksisterte, du ville ikkje ein gong visst om bergknausen, du ville ikkje ein gong visst at du kunne gjera noko anna enn å sitja inne i hytta med nypeteen, knekka nøtter, slurpe frå kruset og tyggja og svelgja myr og meir myr til du ikkje ser skya eller raude blink, berre myr.

Reklame