Eg har teke silikon i brysta

(Tema føreslått av Svava)

Det finst mange formar for plastiske operasjonar. Nokre av dei kan sjå overflødige ut, som til dømes å retta ut nasen. Andre ting derimot, kan vera naudsynt for å klara seg. Som til dømes å fjerna litt av øyra viss dei er så lange at du ikkje kjem deg inn i eit rom, eller å skaffa deg mindre puppar viss dei er så svære at du får ryggproblem. Av og til er ein født med feil som ikkje er noko vits å vera stolt av ein gong av di det berre er tøys og tull med det.

Folk, spesielt dei som er ganske feminine, likar å sminka seg. Mange sminkar seg så mykje at dei ikkje er til å kjenna att viss dei tek av seg sminka. Nokon får ein aldri sjå utan sminke. Dei er ikkje «seg sjølv» utan sminke. Dei fiksar håret sitt og. Anten vil ein retta det ut eller krølla det eller farga det eller bleika det. Eller berre putta masse gele i det. Eg tykkjer ikkje det er noko stas å gå ut med pannelugg som ligg nedover panna mi. Kva faen gjer pannelugg i panna liksom.

Dei mest feminine, nyttar kanskje tusen kr i månaden på sminke. (Kanskje endå meir? Har aldri nytta så mykje sminke) La oss sei 1500 kr. I laupet av eit år, er det 18.000 kr. To år? 36.000. Hadde du ikkje nytta alle penga på sminke så kunne du ha kjøpt deg silikon. Tenk på det. Og eg tør vedda på at viss ein eller annan Mann med stor M les dette innlegget så kjem han til å tenkja «EG ER GLAD EG IKKJE ER JENTE SÅ EG SLEPP Å HA PÅ MEG SMINKE» (var ein dust som sa det ein gong, som om ikkje a) jenter kan vera nydelege utan sminke b) han eigentleg var penare med litt pudder og eyeliner og sånne duppedittar som det), MEN. Den Mannen med stor M kjøper sikkert dyre proteinshaker av di han trur han treng meir protein enn han allereie får, som om ikkje for mykje protein er eit større problem i vesten enn for lite protein. Og som om ikkje den proteinshaken hans er minst like dyr som all sminka. Dessuten driv han sikkert og går på treningsstudio. Eg har aldri gått der, så eg veit ikkje kva det kostar. Men prisen var litt av grunnen til at eg valte å trena heime. Hadde han ikkje vore rik, så hadde han ikkje hatt råd til alle dei musklane som får han til å sjå ut som ein sky.

Eg er, eigentleg, ikkje ein av dei som elskar det skjønnheitsindustrien driv med. Faktisk kan ikkje ein person full av østrogen verta tynn nok for skjønnheitsindustrien. Då døyr dei jo berre. Plottet er å skapa modellar som ikkje finst i røynda. På den måten vil du kjøpa og kjøpa og kjøpa produkta deira, men aldri koma i mål. Du må rett og slett kjøpa for alltid. Resultatet, målet, det finst ikkje. Heldigvis vert ikkje menn ramma av skjønnheitsindustrien. Det er jo ikkje like ille å stappa deg full av ulovlege piller, innta altfor mykje protein og pumpa jern til du får hjarteattakk. Dei fleste har høyrd om anorexia, men dei færreste har høyrd om megarexia.

Når det kjem til «ekte skjønnheit», er det vanskeleg for meg å definera kva «ekte» er for noko. For meg kjem «ekte» innanifrå. Mange som er einige med meg i dette vil meina at det perfekte ekte-skjønnheits-fjeset vil vera eit fjes fritt for sminke. Eg er ueinig. Andletet ditt er hovudsakeleg gener. Korleis du ser ut utan sminke er bygd på tilfeldigheiter. Sånn sett er eit sminkefjes nærmare eit ekte fjes enn eit usminka fjes. Då kan du jo velja sjølv. Du kan velja ein utsjånad som fell i smak for deg. Då ser jo folk kva du likar. Problemet er at folk har ei oppfatning om at kvinner må sminka seg medan menn ikkje skal sminka seg, og dessutan skal alle som sminker seg sminka seg på cirka den same måten – og då er det jo ikkje spesielt interessant lenger. I staden for at sminke skaper ein spanande variasjon i korleis menneske ser ut, gjer det berre at alle ser like ut. Eg tykkjer mange menn ser så keisamme ut at dei burde få på seg sminke med det same, medan mange kvinner ser så bra ut at dei burde fjerna sminka med ein gong. Det er ikkje noko ordentleg logikk kring korleis folk sminkar seg og kven som gjer det. Og då kan ein jo like gjerne fjerna heile konseptet. Spesielt når det er den onde Skjønnheitsindustrien som styrer korleis det skal vera.

(Du er så stygg at me må torturera kaninar for å gjera deg fin. Men så mykje er du verd, og så lite er ho verd. Det er viktig å forska, men aller mest forskar me på kor onde menneske kan vera)

Greia er at eg eigentleg ikkje har noko problem med at folk puttar silikon i brystene, så lengje det finst like mange som ikkje gjer det. Eg vil ikkje ha noko skjønnheitsideal. Det kan vera like fint å vera flat som å ha ein D-kopp. Banan er like bra som eple. Eg likar alle slags type menneske, eg tykkjer Linni Meister er sexy og eg håper ikkje ho tek ut silikonen. Men eg vil ikkje at folk skal føla at dei MÅ gjera det, eller at dei er så stygge at dei ikkje kan visa seg fram av di dei har bananforma bryst.

Når det kjem til smak:

Eg likar – og dette gjeld feminine menneske, altså sånne som ikkje vil byggja tonnevis med musklar – det som gjer at det vert meir av deg. Det er trist å heile tida tenkja at det er for mykje av deg. Kanskje det er dei same som har dikta opp dette, som dei som sa at kvinner skulle tia i forsamlinga. Eller at kvinner skal sjåast men ikkje høyrest. Menn skal det vera mykje av, men kvinner skal det vera lite av. Det ser ut som det er sånn overalt, uansett kva kultur me ser i. Men, eg slit litt med å forstå korleis ein heterofil mann faktisk kan ynskja mindre av ei kvinne. Er det av di han eigentleg er homofil, og ikkje likar kvinner? Personleg likar eg alt som gjer at det vert meir kvinne. Og viss ein fyrst seier ja til lass med sminke, kvifor skal ein seia nei til silikonbryst? Er det ein bestemt forskjell her? Eg har ikkje eigntleg noko imot dette:

Det er ikkje noko mindre «ekte skjønnheit» over dette enn over det meste anna. Så lengje ein ikkje har noko ideal. Eg er av den klassiske oppfatninga om at «alt kan vera fint på sin måte». Det er sjølvsagt ikkje heilt sant, for det er svært forskjelleg kva folk kler.

Reklame